Het Magnificat in D is een zetting van het Magnificat van JS Bach, dat in 1723 eerst een versie in Es majeur componeerde (gecatalogiseerd als BWV 243a) en die muziek vervolgens in 1733 herwerkte in D majeur (gecatalogiseerd als BWV 243). De Latijnse tekst is het lied van Maria, de moeder van Jezus, zoals verteld in het evangelie van Lucas. Het is gescoord voor vijf solisten, sopraan I/II, alt, tenor, bas, een vijfstemmig koor, drie trompetten, pauken, flauto traverso, twee hobo's (ook hobo d'amore), twee violen, altviool en basso continuo . Het is een van de weinige werken die Bach voor een vijfstemmig koor schreef, samen met het Kyrie en Gloria, dat hij later uitbreidde tot de Mis in B mineur en Jesu, meine Freude.
