Johann Sebastian Bach schreef zijn Grote Achttien Koraalpreludes, BWV 651-668 tijdens zijn laatste decennium in Leipzig (1740–1750), op basis van eerdere werken die hij componeerde toen hij als organist aan het hof van Weimar optrad. De werken vormen een encyclopedische verzameling grootschalige koraalvoorspelen, in uiteenlopende stijlen die teruggrijpen op de vorige eeuw, die Bach tijdens zijn carrière gaandeweg perfectioneerde. Samen met het Orgelbüchlein en de Clavier-Übung vertegenwoordigen zij het hoogtepunt van zijn religieuze werken voor orgel. De breedte van stijlen en vormen die door de Grote Achttien worden vertegenwoordigd, is net zo divers als die van het Wohltemperierte Klavier. De stukken zijn van grote en vaak epische omvang, vergeleken met de miniatuurintimiteit van de koorvoorspelen van het Orgelbüchlein. Veel van de koraalvoorspelen zijn een eerbetoon aan veel oudere modellen in de Duitse liturgische traditie, maar de parallelle invloed van de Italiaanse concerto-traditie is evengoed zichtbaar. Het is een eerbetoon uit het midden van de achttiende eeuw aan de muzikale tradities van de vorige eeuw.
