De Fantasia en Fuga in C mineur, BWV 537 is een orgelstuk geschreven door Johann Sebastian Bach. Hij werd in 1709 door de regerende hertog van Weimar, Wilhelm Ernst, aangenomen als organist en lid van het hoforkest: gedurende deze periode componeerde hij veel van zijn grootste orgelwerken. Zijn bekendheid als organist groeide en hij kreeg bezoek van orgelstudenten om hem te horen spelen en te proberen van zijn techniek te leren. Zijn Fantasia en Fuga in C mineur werd gecomponeerd in het laatste deel van zijn ambtstermijn in Weimar, maar we weten niet zeker in welk jaar; Volgens veel schattingen ligt de datum van compositie in 1723. De gecombineerde lengte van de fantasia en de fuga bedraagt ongeveer acht minuten: de fantasia is een weelderig en sierlijk stuk en bevat geen cadensachtige passage waarin een uitvoerder zou kunnen pronken met zijn virtuositeit . De fuga gebruikt vier keer op rij een vast thema dat elke keer dat het opnieuw verschijnt gemakkelijk te herkennen is. De hele set werd beschreven door Edward Elgar.
