De Mephisto Polka, S. 217 is een programmamuziekstuk geschreven in volksdansstijl voor solopiano door Franz Liszt in 1882-1883. Het programma van het werk is hetzelfde als dat van de vier Mephisto Walsen van dezelfde componist, respectievelijk geschreven in 1859-60, 1880-81, 1882 en 1885 en gebaseerd op de legende van Faust, niet van Goethe maar van Lenau. De Mephisto Polka was opgedragen aan Lina Schmalhausen, een van Liszts pianostudenten uit de “inner-circle”. Ze wordt echter meer herinnerd als een van de naaste en meest vurig toegewijde volgelingen van Liszt, die regelmatig zorgde voor en assisteerde in de vele behoeften van de bejaarde meester wiens gezondheid snel achteruitging. Dit werk lijkt het eenvoudigste en technisch minst uitdagende van alle Mephisto-dansen; behalve de Bagatelle sans tonalité is deze ook de kortste. Tonaal is het ook het mildst en kan het lijken op een volledig tonale compositie, waarbij de chromatiek beperkt is tot varianten van aangrenzende tonen en akkoorden. Deze passages worden meestal aan de linkerhand gerealiseerd in akkoord- of arpeggiofiguren. De eenvoud in notatie verhult echter het ware karakter van de muziek. Er bestaat geen functionele harmonie die het relationele gedrag van tonische, dominante en subdominante harmonische functies duidelijk kan creëren. De algemene indruk van de muziek is in ieder geval modaal, waarbij het stuk voortdurend in beweging is. Elke gesuggereerde tonaliteit wordt snel ondermijnd door de volgende sonoriteit, die op zijn beurt vaag (en nu nog zwakker) een andere tonale focus kan suggereren. De meest beklijvende aanraking is aan het einde, wanneer het stuk simpelweg stopt zonder uitleg.
