Meestal vermeld als nr. 5, deze Nee wordt in de catalogus van Cecil Hopkinson 37 genoemd. Het heeft de bijnaam Melancholie gekregen. Field was voorstander van een nieuwe muzikale vorm die geen programma volgde, eenvoudig van structuur en helder van sfeer. De nocturnes waren niet opgebouwd als fantasieën, rondo's, variaties, enz.: Ze concentreerden zich in plaats daarvan op chromatisch gedecoreerde melodieën over linkerhandpartijen ondersteund door zeer gevoelig pedaalwerk. Deze stukken werden bewonderd door Frédéric Chopin, die de pianonocturne vervolgens beroemd maakte, en Franz Liszt publiceerde een editie van de nocturnes op basis van zeldzame Russische bronnen.
