The Große Fuge (of Grosse Fuge, ook bekend als Grote/Grote Fuga), Op. 133, is een eendelige compositie voor strijkkwartet van Beethoven. Het was een massieve dubbelfuga die oorspronkelijk diende als het slotdeel van zijn Kwartet nr. 13, op. 130, werd vervangen door een nieuwe finale en in 1827 afzonderlijk gepubliceerd als Op. 133. Het werd gecomponeerd in 1825, toen Beethoven volledig doof was, en wordt beschouwd als onderdeel van zijn reeks late kwartetten. Het werd voor het eerst uitgevoerd in 1826, als finale van het B ♭ kwartet. Het staat bekend om zijn extreme technische eisen en zijn onverbiddelijke introspectieve aard, zelfs naar de maatstaven van zijn late periode. Het is het grootste en moeilijkste van alle strijkkwartetbewegingen van Beethoven. Hoewel de meeste 19e-eeuwse critici het werk afwezen en het zelfs 'afstotelijk' noemden, wordt het nu beschouwd als een van de grootste prestaties van Beethoven.
