Symfonie nr. 8 in F majeur, op. 93 is een symfonie in vier delen gecomponeerd door Beethoven in 1812. Hij noemde het liefkozend ‘mijn kleine symfonie in F’, waarmee hij zich onderscheidde van zijn lange zesde, ook in F. Een over het algemeen luchtig werk – hoewel niet lichtgewicht – en op veel plaatsen is het vrolijk luid en bevat het verschillende passages die door sommige luisteraars gewoonlijk worden geïnterpreteerd als muzikale grappen. Net als bij verschillende andere werken van Beethoven, zoals de pianosonates van Opus 27, wijkt de symfonie af van de klassieke traditie doordat het laatste deel het zwaarste van de vier is.
