Beethovens Symfonie nr. 3, op. 55, ook bekend als de Eroica (Italiaans voor 'heldhaftig'), is een werk dat de volledige komst markeert van de 'middenperiode' van de componist, een reeks ongekende grootschalige werken met emotionele diepgang en structurele nauwkeurigheid. Het werd voltooid in 1804 en het jaar daarop uitgevoerd en wordt algemeen beschouwd als een volwassen uitdrukking van de stijl van de late achttiende eeuw, die ook bepalende kenmerken vertoont van de romantiek van de negentiende eeuw. Beethoven was oorspronkelijk van plan de symfonie aan Napoleon op te dragen en zag hem als een belichaming van de idealen van de revolutie. Na zijn zelfuitroeping tot keizer verscheurde hij echter de toegewijde partituur.
