Beethovens Symfonie nr. 1 in C, Op. 21, was opgedragen aan Baron Gottfried van Swieten, een vroege beschermheer van de componist. Het stuk ging in 1800 in première en werd een jaar later gepubliceerd. Het werk is duidelijk schatplichtig aan de voorgangers van Beethoven, met name Haydn en Mozart, maar heeft niettemin kenmerken die het uniek maken als het werk van Beethoven, met name het veelvuldige gebruik van sforzandi en het prominente, onafhankelijke gebruik van blaasinstrumenten. De première, waarin werken van Händel en Mozart te zien waren, diende om het talent van Beethoven in Wenen bekend te maken. De symfonie is gescoord voor 2 fluiten, 2 hobo's, 2 klarinetten in C (meestal overgenomen door instrumenten in Bb), 2 fagotten, 2 hoorns in C en F, 2 trompetten in C, pauken en strijkers. De muzikale vorm sluit aan bij de gevestigde componeertraditie. Muzikale inhoud, instrumentatie en tempi zijn ongebruikelijk, zo niet revolutionair in het gebruik ervan voor een symfonisch werk uit Beethovens tijd.
