"Tico-Tico no fubá" is een levendig en boeiend instrumentaal stuk gecomponeerd door de Braziliaanse muzikant Zequinha Abreu in 1917. Deze heerlijke choro, een populaire Braziliaanse muziekstijl, werd snel populair, zowel in Brazilië als internationaal. De aanstekelijke ritmes en vrolijke melodieën hebben ervoor gezorgd dat het een hoofdbestanddeel van de Braziliaanse muziek is geworden, talloze artiesten heeft beïnvloed en een geliefde standaard is geworden.
Het stuk wordt gekenmerkt door zijn energieke tempo, met ingewikkelde en speelse melodieën die overal doorheen stromen. Het gebruik van gesyncopeerde ritmes en snelle arpeggio's draagt bij aan het aanstekelijke en levendige karakter ervan. "Tico-Tico no fubá" combineert traditionele Braziliaanse klanken naadloos met elementen van klassieke muziek, waarbij Abreu's bekwame compositie en zijn vermogen om een harmonieuze samensmelting van verschillende muziekstijlen te creëren worden getoond.
Door de jaren heen is "Tico-Tico no fubá" door talloze artiesten geïnterpreteerd en in verschillende arrangementen uitgevoerd, wat de veelzijdigheid ervan aantoont. Het is een stuk dat altijd vreugde en enthousiasme brengt bij zowel muzikanten als luisteraars, en dat dient als een bewijs van Abreu's blijvende muzikale erfenis in Brazilië en daarbuiten.
