Het is nu bekend dat de eerste vier pianoconcerten van Mozart orkestraties zijn van sonates van verschillende Duitse virtuozen. Door bewegingen uit de sonates van andere componisten te gebruiken lijkt de jonge Mozart te zijn gaan leren omgaan met de structurele problemen van het componeren in de pianoconcertvorm. Het concert is gescoord voor strijkers, piano (of klavecimbel) en hobo- en hoornparen. Het eerste deel is gebaseerd op het initiële allegro van de Sonate op. 1 nee. 5 van Hermann Friedrich Raupach, uit een set van zes gepubliceerd in Parijs in 1756. De herkomst van het tweede deel is onbekend, hoewel Eric Blom, de redacteur van de 5e editie van Grove's Dictionary (1954), suggereerde dat het in feite door Mozart. Het laatste deel is gebaseerd op het eerste deel van de Sonate op. 2 nee. 3, van de in Straatsburg gevestigde Leontzi Honauer.
