De Symfonie nr. 34 in C, K. 338, werd in 1780 geschreven door Wolfgang Amadeus Mozart. Het bestaat uit drie delen, wat in de vroegklassieke periode nog gebruikelijk was. De symfonie bevat de fanfares en bloeit die typerend zijn voor de "feestelijke symfonie" of "trompetsymfonie", die kenmerkend is voor de Oostenrijkse symfonische teksten in C majeur. Dit is de eerste van Mozarts C-majeur-symfonieën die dit karakter vertoont, maar de stijl zou opnieuw worden bekeken in zijn volgende twee werken in deze toonsoort, de 36e en 41e symfonie. Het eerste deel is geschreven in sonatevorm, maar bevat ook veel stijlen en vormelijke aspecten van een Italiaanse ouverture. Er is geen expositie-herhaling. De expositionele coda bevat een ouverture-achtig crescendo dat niet in de recapitulatie is opgenomen. De ontwikkeling is volledig gebaseerd op nieuw materiaal. De herhaling van het eerste thema van de expositie wordt ingekort en onderbroken door een korte uitwerking van dat thema. Ten slotte bevat de coda van de beweging bijna het hele eerste thema, waardoor de schijn ontstaat van een omgekeerde recapitulatie die gebruikelijk is in Italiaanse ouvertures. Het werk is gescoord voor 2 hobo's, 2 fagotten, 2 hoorns, 2 trompetten, pauken en strijkers.
