De Symfonie nr. 31 in D, K. 297/300a, beter bekend als de Symfonie van Parijs, is een van de bekendere symfonieën van Mozart. Het werd geschreven in 1778 en ging datzelfde jaar in première. Het werk was snel erg populair en werd het jaar daarop gepubliceerd. De symfonie valt op door zijn ongewoon grote instrumentatie, gescoord voor een groot orkest dat Mozart ter beschikking stond tijdens zijn verblijf in Parijs: 2 fluiten, 2 hobo's, 2 klarinetten in A, 2 fagotten, 2 hoorns, 2 trompetten, pauken en strijkers . Het was Mozarts eerste symfonie waarin klarinetten werden gebruikt. Het eerste deel begint met een stijgende en versnellende D-majeur-toonladder in een effect dat destijds bekend stond als de Mannheim-raket. De vroege versie van het tweede deel bestaat nog steeds.
