Brahms schreef en bracht zijn Variations on a Theme by Joseph Haydn in 1873 in première. Over de echte auteur van het oorspronkelijke thema (genaamd St. Anthony's Chorale) bestaat nog steeds discussie, hoewel sommige geleerden denken dat het geschreven is door Ignaz Pleyel, de leerling van Haydn. Hoe dan ook, om te voorkomen dat de naam van Haydn wordt gebruikt, wordt het stuk tegenwoordig de Sint-AntoniusVariaties genoemd.
De eerste door Brahms voltooide versie was voor twee piano's, hoewel deze pas werd gepubliceerd na de orkestversie, die later veel populairder werd. Daarom heet de versie met twee piano's Op. 56b en de orkestrale Op. 56a. De partituur vereist 1 piccolo, 2 fluiten, 2 hobo's, 2 klarinetten, 2 fagotten, contrafagot, 4 hoorns (2 in Es, 2 in Bes), 2 trompetten, triangel-, pauken en strijkers.
Brahms schreef en bracht zijn Variations on a Theme by Joseph Haydn in 1873 in première. Over de echte auteur van het oorspronkelijke thema (genaamd St. Anthony's Chorale) bestaat nog steeds discussie, hoewel sommige geleerden denken dat het geschreven is door Ignaz Pleyel, de leerling van Haydn. Hoe dan ook, om te voorkomen dat de naam van Haydn wordt gebruikt, wordt het stuk tegenwoordig de Sint-Antonius Variaties genoemd.
De eerste door Brahms voltooide versie was voor twee piano's, hoewel deze pas werd gepubliceerd na de orkestversie, die later veel populairder werd. Daarom heet de versie met twee piano's Op. 56b en de orkestrale Op. 56a. De partituur vereist 1 piccolo, 2 fluiten, 2 hobo's, 2 klarinetten, 2 fagotten, contrafagot, 4 hoorns (2 in Es, 2 in Bes), 2 trompetten, triangel-, pauken en strijkers.