De pianosonate nr. 3 in F mineur, op. 5 van Johannes Brahms werd in 1853 geschreven en het jaar daarop gepubliceerd. Het werk is ongebruikelijk groot en bestaat uit vijf delen, in tegenstelling tot de traditionele drie of vier delen. Toen hij deze sonate schreef, was het genre volgens velen over zijn hoogtijdagen heen. Brahms, gecharmeerd van Beethoven en de klassieke stijl, schreef met een meesterlijke combinatie van vrije romantiek en strikt klassieke architectuur. Het werd gecomponeerd in Düsseldorf en markeert het einde van zijn cyclus van drie sonates, en werd in november van dat jaar aan Robert Schumann gepresenteerd; het was het laatste werk dat Brahms voor commentaar aan Schumann voorlegde. Brahms was bij het componeren amper twintig jaar oud. Het stuk is opgedragen aan gravin Ida von Hohenthal van Leipzig. Een uitvoering van het werk duurt ongeveer 40 minuten, afhankelijk van of er herhalingen worden waargenomen.
