Richard Wagner schreef zijn Siegfried Idylle in 1869, en het jaar daarop werd het voor het eerst uitgevoerd. Het stuk, opgevat als een symfonisch gedicht voor kamerorkest, werd opgedragen aan Wagners tweede vrouw, Cosima, als een zeer persoonlijk geschenk (het stuk zou vol muzikale verwijzingen naar het persoonlijke leven van het echtpaar zitten). Hoewel Wagner van plan was het stuk een privécompositie te laten blijven, verkocht hij het uiteindelijk en besteedde hij de orkestratie uit. De originele orkestratie vereist 1 fluit, 1 hobo, 2 klarinetten, 1 fagot, 2 hoorns, trompet, 2 violen, altviool, cello en contrabas, waarbij de trompetpartij slechts 13 maten duurt.
