Pianosonate nr. 4, op.30 van Alexander Scriabin is een boeiend en expressief stuk dat de unieke muziekstijl van de componist laat zien. De sonate, geschreven in 1903, belichaamt de overgangsfase in Skrjabins carrière, toen hij van een meer traditionele romantische stijl overging naar zijn latere, meer experimentele en mystieke werken.
De sonate bestaat uit vier delen, elk met een eigen karakter en sfeer. Het openingsdeel, gemarkeerd met 'Andante', is introspectief en melancholisch en leidt de luisteraar naar een wereld van introspectie en emotie. Het tweede deel, een energiek 'Allegro', contrasteert met zijn snelle, virtuoze passages en ingewikkelde harmonieën, waardoor een gevoel van urgentie en intensiteit ontstaat.
Het derde deel, een delicaat en introspectief 'Andante', biedt een moment van rust, met zijn lyrische melodieën en zachte harmonische verschuivingen. Ten slotte eindigt de sonate met een vurig en hartstochtelijk 'Presto con fuoco', gekenmerkt door zijn snelle, flamboyante vingerwerk en intense emotionele uitbarstingen.
Skrjabins pianosonate nr. 4, op. 30 is een bewijs van zijn unieke artistieke visie, die de kloof tussen de romantische en de impressionistische periode overbrugt en tegelijkertijd verwijst naar de visionaire en metafysische werken die zijn latere composities zouden bepalen. Het is een boeiende muzikale reis die Skrjabins beheersing van de piano laat zien en zijn vermogen om via zijn composities een breed scala aan emoties op te roepen.
