Liebesträume (Dreams of Love), S.541/R.211, is een set van drie solo pianowerken van Franz Liszt, gepubliceerd in 1850. Oorspronkelijk waren de drie Liebesträume opgevat als liederen naar gedichten van Ludwig Uhland en Ferdinand Freiligrath. In 1850 verschenen er tegelijkertijd twee versies als een reeks liederen voor hoge stem en piano, en als transcripties voor piano tweehandig. De gedichten beelden drie verschillende vormen van liefde uit. Uhlands Hohe Liebe (verheven liefde) is heilige of religieuze liefde. Het tweede nummer Seliger Tod (gezegende dood) en roept erotische liefde op; 'dood' zou kunnen verwijzen naar wat in het Frans 'la petite mort' wordt genoemd. Freiligraths gedicht voor de beroemde derde Notturno gaat over onvoorwaardelijke volwassen liefde. Liebestraumnr. 3 is de laatste van de drie die Liszt schreef, en de meest populaire, en kan worden beschouwd als opgesplitst in drie secties, elk gedeeld door een snelle cadens die behendig vingerwerk en een zeer hoge mate van technische vaardigheid vereist. Door het hele stuk heen wordt dezelfde melodie gebruikt, telkens gevarieerd, vooral halverwege het werk, waar de climax wordt bereikt. Liebestraumnr. 3 is een standaardrepertoirestuk en de meeste concertpianisten zullen het hebben bestudeerd of uitgevoerd.
